Hoxe deume por ver en youtube o anuncio do que sempre me lembro neses momentos de pinchazos e dor intensa que me aparecen nas pernas subindo unha costa, unha desas costas que parecen inacabables, e que non sei moi ben por que sigo subido sen baixarme da bici. Non sei se é pola canción ou por esa certa afinidade que aparece cos protagonistas, pero sempre axuda a tirar un chisquiño máis por min:
Pois a lista de videos relacionados levoume a outro anuncio da mesma marca, Un chisquiño menos de gravidade, aquí confórmome con deixarme levar, voar e desfrutar 🙂
Pois iso, que chove. Por fin saímos deste sol cegador a media altura que me pon dos nervios cando conduzo. Deste sol que me fai suar cando monto no coche que leva un par de horas fora. De durmir destapado, e consecuentemente contra a gusto. Dese po que non acouga quieto e se me mete nos ollos (máis ultimamente con 
Vitor de Palas 